Op Studiereis bezoeken we vele elektrotechnische bedrijven. In Taiwan zijn die te vinden in het zuiden van het eiland. We moeten ons erg haasten in Singapore maar helaas we hebben het vliegtuig naar Taiwan gemist. We hadden ook pech met de trein, deze had een kapotte locomotief en daar doe je weinig aan. We boeken telefonisch naar een ander vliegtuig maar ook die missen we aangezien we nog nog 3 kwartier moeten wachten bij de douane. Dat begint goed!. Maar uiteindelijk komt het goed. ’s avonds laat komen we in Taipei aan en hebben we eigenlijk direct het bed gezocht in het hotel. De volgende dag kwamen de twee nieuwe professoren bij en hebben we gelunched met twee directeuren van het Nederlandse Investment Office in Taiwan. Eigenlijk is dat gewoon de ambassade van Taiwan, maar niet officieel omdat china Twaiwan nog steeds ziet als een afvallig provincie wordt het anders genoemd. Bija elk land een soort kantoor in Taiwan. Van Taipei bezoeken we het plein dat is wel erg indrukwekkend.
In Hsin-Chu (de windy town) in een stadje ten zuiden van Taipei zitten we nu. Gisteravond hadden we de Heineken bier party. Met de afdeling van heineken naar een restaurant, met super lekker lokaal eten. En natuurlijk kratten bier….. Ik geloof dat er wel 13 kratten zijn opgegaan. Dat was perongeluk, het ging meer op het leren van de taiwanese gebruiken bij het drinken. Maar dat was erg tof. Iedereen hier zit je ook aan te kijken alsof ze nog nooit een buitenlander gezien hebben. De allerblondste onder ons hoefde maar te glimlachen naar de meisjes hier of ze smelten al weg.
In Taipei zijn tevens we naar de oude tempel geweest. Deze was 43 meter hoog en op dat moment was er een ontvangst voor de president van Cambodja. Het was heel erg druk en vol schoolbussen met meisjes in uniform. En iedereen wilde met ons op de foto, haha.
Taiwan lijkt heel erg op China. Het enige is dat niemand Engels spreekt. Hoogstens de allerjongste van 14 jaar of zo. Taiwan is ook nog communistisch, met veel zichtbaar poets pas. Dat bleek ook wel in het museum op het grote plein wordt veel genoemd over de oorlog met China, die eigenlijk nog bezig is.
Na een paar dagen Taipei en niemand die Engels spreekt, beseffen we ook dat we al dagen alleen maar Chinese letters zien op gebouwen en straatnamen. We lijken hier een beetje verloren rond te lopen. Vooral ’s avonds en dat 7 jaar voordat de film lost in translation wordt uitgebracht!