Lendfers.com

Op naar de Oostkust

De laatste dag in South Australia rijden we relaxed terug naar Adelaide, leveren de camper in (zonder dat ze onze deukjes zien) en genieten van de extreem droge hitte. De volgende dag hebben we een early flight naar Cairns. Dit gaat supersnel en we verbazen ons weer over hoe makkelijk het vliegen eigenlijk gaat met die 2 kleintjes. Ze vinden het best wel stoer en vermaken zich alleen al met de uitleg over “wat te doen bij een ongeluk” een half uur (mogen we dan in een bootje mama ?). 

 

In Cairns regent het pijpenstelen. Zelfs de terminal waar we aankomen staat blank. De droge hitte is hier overgegaan in extreem hoge vochtigheid bij temperaturen ver boven de 30 graden. Kortom, zweten maar. Ons hotel dat we voor 1 nachtje hebben geregeld blijkt een onwijs mooi resort en ach, nat is nat dus zwemmen we lekker in de regen in een van de prachtige zwembaden. Het is echt heerlijk om even te genieten van de luxe van een ruime badkamer (zonder dat je onderbroek weer in het piepkleine douchehokje op de camping op de natte grond valt), geen zand in je bed te hebben, even tv te kunnen kijken en net een stukje van Obama’s inauguratie te zien en voor 1 nacht geen kamer met de kids te hoeven delen. 

Onze tweede flagship is dit keer van nieuwe makelij en JW is er direct helemaal happy mee. Na 1 dag lijkt er op dat dit keer het meeste gewoon werkt, we kunnen elkaar gewoon verstaan als we rijden en de airco houdt het redelijk koel. 

We rijden naar Kuranda waar de we skyrail nemen over het tropisch regenwoud. Dit is heel leuk. Lekker in eitjes (volgend jaar hopelijk met de skietjes onder) met uitzicht op een prachtige jungle en indrukwekkende watervallen. De kids vinden het helemaal geweldig en wij eigenlijk ook. Onderweg kun je een paar keer uitstappen en zo zien we een brush turkey (weer een apart dier voor het boek) en komen gelukkig weer veel japanners en Nederlanders tegen, Die hebben we de laatste weken wel gemist hoor !

We rijden door naar Port Douglas, ten noorden van Cairns. De weg is mooi langs witte stranden, rotsen, watervallen en palmbomen. Onze camping zit midden in de het dorp en om het zweet enigszins kwijt te raken nemen we een korte duik in het zwembad. Max plonst tegenwoordig als een bommetje gewoon zelf in het diepe, ik zwem me een ongeluk om hem proberen op te vangen (is wel weer goed voor de lijn want door het hoge fast food gehalte in dit land worden we er niet slanker op). Gelukkig zorgen de vleugeltjes ervoor dat hij blijft drijven…

Duiken in het Great Barrier Reef

We hebben gedoken ! Wauw, dat was heel gaaf. We hadden het al een tijdje niet meer gedaan en wilden het mooiste rif ter wereld toch niet aan ons voor bij laten gaan. De eerste dag gaan we met z’n vieren op een grote catamaran (Quicksilver) naar een ponton die aan de rand van het rif ligt. Het is nogal een commercieel circus allemaal, maar geeft ons wel de mogelijkheid om de een te laten duiken (K) terwijl de ander met de kids in een soort onderzeebootje naar de visjes gaat kijken. Ideale combi. 

Het duiken is echt zo ontzettend mooi: K ziet enorm veel koraal, heel veel verschillende visjes, waaronder Nemo. Maar er zijn ook grote humphead wrasses (met van die dikke lippen), barracuda’s, giant clams (oesters van een meter) etc. K doet twee duiken en tussendoor kunnen we met z’n viertjes even lunchen. De mannen vinden het wel interessant dat mama in een blauw pakje met duikbril als een soort visje onder water gaat zwemmen. En vanuit het onderwaterobservatoruim op het ponton kunnen ze haar de eerste meters zien dalen. Dat is gek ! Vanuit het bootje zien ze zelf veel visjes. Helaas is Nemo niet thuis, maar ze zien wel het huisje waar hij woont in het koraal, veel andere vissen en een hele grote schildpad. 

De volgende dag gaat JW duiken. Hij doet 3 duiken op verschillende riffen en ziet ook prachtige vissen en koraal. En zelfs een megagrote whaleshark ! Erg indrukwekkend, K en mannen blijven aan wal en gaan tussen de regenbuien door wat shoppen. Onder de nieuwe zinspreuk: nat is nat. Het maakt hier echt niet uit of het regent want het is zo hier tropisch heet dat je de hele dag toch zeiknat van het zweet bent. En zo zijn ook de ijshoorntjes compleet slap van vocht (met alle ijsvlekken in kleertjes tot gevolg). Ook brengen we een bezoekje aan de Four Mile Beach. Helaas kun je hier niet zwemmen vanwege de box jellyfish, een soort kwal die lekker steekt en heel nare irritatie veroorzaakt.

Als JW terugkomt van het duiken gaan we lekker uiteten bij 2Fish. Een goed visrestaurant waar we een enorme seafoodplatter bestellen. Echt waanzinnig lekker en de kids zijn helemaal zoet en eten lekker frietjes. Dit is echt zo fijn.

K heeft trouwens ook een nieuwe parfum: bushmen. De basis bestaat uit een heerlijke samenstelling van citroentjes, waarover heen heerlijke DEET tonen hun werk doen. Reden van aanschaf: de muggen. Jeeeeee, wat zitten hier veel muggen. Als we in het zwembad zitten met alleen ons hoofd boven water worden we al helemaal lek geprikt. ’s Avonds kun je je niet meer buiten vertonen op de camping, dan word je echt aangevallen. 

Cape Tribulation

Via de Cook highway rijden we naar het Noorden. De weg is weer spectaculair (vooral met ons starship door kleine bochtjes en onder overhangende bomen). We maken een wandeling in de Mossman Gorge, een mooie ruige rivier in het regenwoud. Daarna nemen we de ferry over de Daintree River en rijden zo het National park in. We stoppen een aantal keren op prachtige stranden, waar het regenwoud tot aan het rif loopt, zoals ze het hier noemen. Waanzinnige foto’s! 

Halverwege gaan we met een klein bootje op krokodillen safari. Dat dier moet zeker nog aan het dierenboek worden toegevoegd. Max kan (na veel oefenen) ook krokomil zeggen en gilt dit continue dwars door de interessante verhalen van de gids heen. 

Eigenlijk zijn ze de hele boottocht gewoon strontvervelend want het duurt ze veel te lang voordat ze een krokodil zien (en die zie je hier ook niet zomaar, de meeste liggen namelijk gewoon lekker in een mangrovebosje in het water verscholen, eigenlijk is het dus gewoon heel gaaf als je er een ziet), ze vinden het te heet, ze willen naar de camper, ze willen op de rand van de boot staan etc. We kunnen ze even achter het behang plakken. De gids is namelijk onwijs goed en wij vinden het altijd heel leuk om echt wat te leren van de plekken waar we zijn, maar dit keer verstaan we er niets van. Als we eindelijk een waanzinnige krokodil zien (echt best wel stoer want we varen vlak langs het enorme dier dat ligt te zonnen), vinden de heren het maar saai dat Snappy ligt te pitten en niet even wat kunstjes doet. 

De volgende keer gaan we gewoon weer naar Dierenpark Amersfoort hoor ! En we nemen ons voor maar eens wat nieuwe opvoedtechnieken in de strijd te gooien.

Na onze tocht in de jungle rijden we naar de Atherton Tablelands. Dit natuurgebied valt ons een beetje tegen, maar we zijn natuurlijk ook al flink verwend met wat we tot nu toe hebben gezien. Oke, we zien een aparte fig tree die wortels heeft als een gordijn en de Milaa Milaa
falls zijn net uit een sprookje, maar verder is er weinig interessants.

De rit die volgt is lang. De afstanden zijn groot hier. De kids vermaken zich best goed in de auto, want ze slapen veel, ze kijken een filmpje of we draaien muziek voor ze. “Lief klein konijntje” staat al weken op nummer 1 en het is zo schattig om te zien dat Max al flink meezingt terwijl wij over de hobbelige wegen racen.

We overnachten in Airlie Beach, het uitvalspunt voor een tocht naar de Whitsunday eilanden.Dit keer kiezen we voor een Big4 camping. Heel geschikt voor kids, want ze hebben een award winning swimmingpool en een mooie speeltuin. In het begin waren we erg gevoelig voor de term “award winning”, dan zal het wel bijzonder zijn dachten we. Een aantal weken verder zijn we inmiddels achter dat alles hier award winning is. Ik geloof dat we geen camping hebben gezien die geen prijsje had gewonnen. En ook alle attracties, wijnen en restaurantjes zijn gewaardeerd met een of andere prachtige oorkonde. Misschien moet je wat verzinnen om te doen als je hier woont.

Maar goed, het zwembad is hier wel mooi met waterglijbanen, dus dat is dolle pret. De volgende dag gaan we met een boot langs de prachtige eilanden varen. Tijdens de eerste stop bij Cateran Bay maken we allebei nog een duik. Het zicht is hier wel wat minder dan bij Port Douglas, maar ook hier is het koraal weer waanzinnig mooi. Daarna varen we naar een eiland waar we mooi uitzicht hebben op whitehaven beach. Bij aankomst worden we zowaar door de megagrote horzels opgegeten. De bushman werkt hier blijkbaar niet zo goed. De klim is gelukkig maar 15minuutjes. Snel een foto maken dan op naar Whitehaven beach, met het parelwitte zand en superblauwe water. Heel mooi ! We vernemen dat het witte zand hier van 98% silicium is en dus niet warm wordt. Weer wat geleerd!. De oorbellen en ringen worden hier driftig opgepoetst.

Tijn gaat proberen te snorkelen. Hij vindt de voorpret helemaal stoer (bril, flippers, wetsuitje aan), maar het snorkelen zelf heeft ie al na 1 minuut gezien. Ook Max krijgt een pakje aan, vanwege de jellyfish en stingers die hier in de zee zitten. Hij lijkt net een mini batman en is de ster van de boot, want iedereen vindt ‘m echt helemaal cute in dat pak.Vooral de Japanners aan boord, altijd handig om wat oppas te hebben om de kids te vermaken zo tijdens de tocht. De foto’s staan op de site, ze zijn erg mooi. Helaas begint het al snel te regenen.

De volgende dag is het groot feest, JW is jarig ! We hebben de camper versiert en de kids hebben mooie kleurplaten voor ‘m gemaakt. We beginnen de dag met een uurtje internetten en eten daarna heerlijke taart.
Vanwege de aanhoudende zeikende regen besluiten we om richting zuiden te gaan rijden. Het geplande Eungella park slaan we maar over, met dit weer is er niets te doen. ’s avonds borrelen we lekker en geven een disco feestje voor de overige campinggasten.

Na Yeppoon rijden we verder langs de kust naar het plaatsje 1770. Dit was het jaartal dat Captain Cook hier voet aan land zette en bij gebrek aan inspiratie gaf hij het plekje de naam van het jaar. Dat zie je hier wel meer, zo hebben we al veel plekken gezien zoals 75 miles beach, 5 t/m 12 mile creek, saltwaterriver etc.

Volgens de Rough Guide is 1770 een opkomende plaats aan de kust. Daar zijn we het roerend mee eens, ofwel er is nu nog geen fluit te doen maar het heeft potentie. Wel is het uitzicht aan het strand zeer mooi met de mangrove bossen en de bootjes op de achtergrond. De camping zit midden in het bos en heeft een zwembad met ijsvogels en hele aparte kalkoenen, die hadden we nog niet in ons dierenboek. Verder kenmerkt de camping zich wederom door de huiskolonie muggen. We worden er een beetje moedeloos van, weer een avond in de camper hangen in plaats van buiten onder de sterrenhemel (die is hier trouwens wel heel gaaf, er zijn echt zoveel sterren te zien !).

We zetten de volgende ochtend het starship dan ook in de hoogste versnelling en cruisen richting Hervey Bay. Dit dorpje aan de kust is het uitvalsgebied voor Fraser eiland. Dit is een gigantisch eiland van van 75km lang bestaand uit alleen zand. Er groeien 5 soorten bos op waaronder een regenwoud. Nadat we twijfelden over het zelf rijden in een 4wd jeep of een dagje meeloungen in een hummer kiezen we toch maar voor de kids friendly tour met Fraser Island Company voor de volgende dag. De rest van de middag zitten we lekker bij het zwembad. Aangezien we al enige tijd op weg zijn is het voor de JW en Tijn tijd voor de kapper. De kapster adviseert een haircut number 4 (geen idee wat het is) en dat resulteert dan ook in een ietwat te korte borstelcoupe voor de mannen. Vooral de weather brush bij JW zijn goed te zien.

De volgende dag gaan we met 4wd bus op de ferry naar het eiland. Tijn en Maxime hebben allebei de autostoeltjes mee. Geen onnodige luxe zo blijkt zodra we aankomen op het eiland. Er zitten enorme gaten in de zandweggetjes. Tijn zingt uit volle borst “de mensen in de bus gaan op en neer” en Max giert van plezier. K heeft al een primatourtje genomen voor de boot, maar hij komt op het eiland veel beter van pas. Bij misselijkheid kijk je vooral naar de horizon, maar die is hier moeilijk te vinden.

De eerste 30 kilometer (anderhalf uur!) zien we vooral heel veel bomen die groeien op zand. Het regenwoud is wel indrukwekkend met bomen van rond de 70 meter hoog. We reizen vandaag met een kleine groep, waaronder een paar leuke Nederlanders. Even ervaringen uitwisselen is leuk en ondertussen oogsten de mannetjes weer veel punten bij de andere stellen omdat ze zo cute en sweet zijn (en vandaag zijn ze dat ook echt). ’s Middags komen we aan op het andere kant van het eiland waar zich de “autobahn” bevindt, de 75mile beach.

Onze duitse chauf scheurt met de bus met megabanden alle andere jeeps voorbij. Halverwege komt de commerciele kant van de tour naar boven en komt een blonde Tom Cruise de bus binnen, of we een vlucht in een klein vliegtuigje over het eiland willen doen. K heeft er wel oren naar. En voor een zeer hollands prijsje en de kids voor free kunnen we voor 35 euro pp mee. Het is echt zo cool !!

Je ziet nu pas hoe groot Fraser Island is, de immense zandduinen, het knalblauwe water en vele meren. Dit is waanzinnig gaaf.
Hierna bezoeken we nog het Maheno schipwrak dat op het strand ligt en gaan we dobberen in Eli creek, die vanuit het binnenland de zee instroomt en echt kraakhelder is. Tijn springt er met kleren en al in en vindt het helemaal geweldig. Het is zo leuk om dingen te doen die normaal niet mogen. Op de terugweg zien we nog pelikanen.

Onze volgende stop is Noosa. Dit is een heel gezellig kustplaatsje. Het lijkt wel Zuid Frankrijk met een prachtig strand, een leuke winkelstraat en gezellig terrasjes. Helaas regent het weer eens. Ellende hoor, het heeft de laatste dagen best veel geregend. En kamperen in de regen is no fun ! De camper is inmiddels verandert in een modderpoel, alles is klam en stinkt. De camping is ook nog eens helemaal niets. Ze vinden het hier gezellig om het zwembad naast de ingang en dus de drukke weg te maken.

Lig je lekker in de uitlaatgassen de dobberen, hoe verzin je het. Nog zo iets opvallends: de regulations. Echt ongelooflijk hoe ze je hier aan alles herinneren.

Ik citeer de bordjes in het toiletgebouw op de camping in Noosa:
“please mop floor after showering”, “don’t forget to wash your hands”, “please take a short shower”, “no skateboarding or biking is allowed in the amenities”, “Please wipe the sink after use”,”Do not take the sponges for cleaning, otherwise we’ll need to increase the campfees”, “Childeren must be supervised here”, “Turn off lights”, “please think about the others guests by using these facilities”. En dat is dus slechts 1 gebouw. Kom je in de campkitchen dan het gaat vrolijk door. Wat dat betreft is het hier wel een dichtgetikte boel.

De mensen lijken zo ruig en avontuurlijk (heb bijvoorbeeld nog geen man zonder tattoo gezien hier en als je alleen naar uiterlijk kijkt dan hebben de hells angels hier voldoende leden), maar ondertussen staan die stoere kerels gewoon op zaterdahochtend de randjes van hun gazonnetje bij te knippen (die zien er nl onwijs strak uit, en dan echt overal) en is alles goed geregeld, goed gereguleerd en keurig aangegeven.

Maar goed, Noosa. We gaan er ’s avonds lekker een hapje eten en de volgende dag even de winkeltjes bekijken. Het regent pijpenstelen. Dus rijden we maar verder naar het zuiden. Onze volgende camping wordt door de eigenares aangeprezen vanwege de leuke dieren. Dat houdt in dat er naast de muggenkolonie er dit keer ook ganzen, pauwen en eenden rondbanjeren. En dat in een grote modderpoel door de regen. Persoonlijk vinden we het maar een smerige bende, helemaal als de kids na uren in de camper er echt even uit willen en lekker in de modder cq ganzenpoep gaan wroeten. Daarbij voelt K zich ook nog eens niet lekker. Wat een ellende. Het enige lichtpuntje is dat Jw twee autralische wijffies in de pocket heeft als hij de afwas doet (“Look there!!, a man is doing the dishes…how fantastic, lets go back and train ours…!”).

Gelukkig klaart het weer de volgende dag op en gaan we lekker een dagje dierentuinen in de Australia Zoo van Steve Irwin. Het is onwijs leuk, er zijn veel dieren te zien en er loopt megaveel personeel rond om je te helpen. We zien grote schildpadden (tortoises, we hebben een nieuw woord geleerd), otters, koalas, cassowaries, wombats, slangen en niet te vergeten veel krokodillen. Het is wel een beetje een show allemaal, want de meeste dieren kunnen leuke kunstjes doen, er is een grote show met crocs, fotoshoots met koalaberen en overal wordt de familie Irwin gepresenteerd (tot een eigen kledinglijn van dochter Binbi aan toe). Dit geeft ons wat mixed feelings over respect voor de natuur, maar de kids love it (eindelijk een snappy die wat doet ipv ligt te pitten).
Ook voeren de mannen de kangaroos en dat is wel heel schattig. Max trekt er nog 1 aan zijn oor en doet het weer leuk bij het publiek met zijn “He did it ->” shirt terwijl hij naast een kangaroo staat. We hebben weer flink met de pet rond kunnen gaan voor al die leuke kiekjes van onze Max die met name onze japanse fans hebben gemaakt.

We verbazen ons over de niet aflatende energie van onze kinderen als we 2 uurtjes later op de camping in Brisbane aankomen: er moet weer gezwommen worden. Gelukkig weet Max met zijn poepbroek en Tijn met zijn bommetje (alhoewel natuurlijk volledig tegen de regels in) iedereen binnen 2 minuten uit het bad te jagen.

En dan hebben we het zwembad aan de snelweg weer helemaal voor onszelf.