Lendfers.com

Ons hotel in Aqaba ligt ten zuiden van de stad in Tala Bay. Dit is een heel toeristisch stukje, maar ligt ideaal voor het duiken.

Direct vanaf het strand kom je namelijk in het Aqaba Marine park, een beschermd gebied van koraalriffen.

Het Marina Plaza hotel is erg mooi, maar ook hier moeten we weer veel moeite doen om een goede kamer te krijgen. We hadden juist van te voren de meeste dingen geregeld, zodat we geen kostbare tijd kwijt zouden zijn met regelen, maar in Jordanië blijkt dat toch noodzaak te zijn. Niets gaat zoals gepland zeg maar. De mensen zijn hier ook niet erg klantgericht, dus we voelen ons af en toe een beetje zeikerds. Maar goed, het komt altijd weer goed en ook nu krijgen we uiteindelijk een heerlijk grote kamer met bedden voor de kinderen. We duiken direct het zwembad in en genieten van het water en de frisse zeelucht.

De volgende dag gaan we om beurten duiken. De duikschool die ons hotel aanraadt, Barracuda divers, is wat vaag. De duik is fantastisch. Nergens ter wereld is het zicht onder water beter dan in dan in de Rode Zee en de hoeveelheid vissen en koraal is echt waanzinnig. K duikt naar de Cedar Pride, een schip dat is gezonken vlak voor de kust. De boot is helemaal begroeid met koraal en herbergt enorm veel soort vissen. K heeft wel veel last van haar oren en holtes. JW duikt bij Gorgon, een gebied met pilaren van koraal.

De rest van de week vermaken we ons met zwemmen en doen we beide nog 2 duiken. Deze gaan niet heel super, JW gaat te diep waardoor zijn tank voortijdig leeg is en K heeft teveel last van haar holtes.

De mannetjes zwemmen de hele dag en zijn helemaal happy. Dit is even relaxen en echt vakantie. Het is erg heet trouwens, op de 2e dag in Akaba is het zelfs 39 graden !

Vanuit Aqaba rijden we in een ruk terug naar Amman. De route heen ging via de mooie Kings Highway, maar nu nemen we de supersnelweg, de Desert Highway. Alhoewel super, het blijft wel Jordanië, dus er lopen mensen op de weg, er zijn drempels, talloze politiecontroles (inclusief militaire voertuigen met raketafweer en mitterieur, ziet er best dreigend uit. We laten ons echter vertellen dat dit juist is om te voorkomen dat er ook geweld in Jordanië komt, zoals in de omringende landen. Ook bij de hotels staan controle
poortjes en rontgenapparatuur om de tassen te checken. Jordanië doet er alles aan om een vreedzaam land te blijven.

In Amman bekijken we nog de Citadel, (zie ook Maxime in Amman) boven op de Jebel en lopen we een rondje door de stad langs de grote moskee en de markten. Bovenin een zaakje op een balkon met uitzicht over de drukke stad rusten we even uit. Kids aan de appelsap en JW neemt de waterpijp. Leuk om zo alle mensen te bekijken. We genieten nog even van het mooie weer, morgen gaan we weer naar het natte Nederland.

Rond het middaguur komen we aan in Wadi Rum. Deze woestijn ter grote van 720km2 in het zuiden van Jordanie is beroemd geworden door de film Lawrence of Arabia, met Omar Shariff (wie kent ‘m niet). Ook hier overnachten we in een tent, in Zawaideh Campsite. Maar eerst gaan we met een jeep een paar uur door de woestijn crossen. Lachen! De jeep rijdt weliswaar niet zo hard, maar we banen ons wel een weg door bergen mul zand met uitzicht op talloze rotsen en bergen. Het landschap is erg indruk wekkend en weids.

We maken diverse stops, bij bekende zandduinen (rollen!), een oude inscriptie en drinken thee bij een bedouientent. We hobbelen lekker rond en komen onderweg ook kamelen tegen.

Onze campsite is iets minder idyllisch dan in Dana, want hij ligt niet alleen aan een prachtige rotsformatie, maar ook aan een weg. Door de rotsen wordt het geluid nogal versterkt. Ook hier wordt heerlijk voor ons gekookt. Daarna wordt er een groot kampvuur aangestoken. Een aantal libaneze vrouwen die hier overnachten weten hoe je een feestje moet bouwen: er wordt muziek gemaakt en gedanst. Maxime doet natuurlijk direct mee tot groot plezier van de vrouwen die allemaal met dit blonde kereltje willen dansen en op de foto willen. Zelfs Tijn waagt een dansje!

De nacht slapen we helaas erg beroerd, een combinatie van lawaai (brullende kamelen en blaffende honden), overal zand (we slapen op een strechter op het mulle zand) en de enorme hitte (het koelt hier in tegenstelling tot wat we verwacht hadden totaal niet af).

Na een lekker ontbijtje gaan we een kamelentocht door de woestijn maken. De kids vinden het onwijs leuk. We zitten allebei met een kindje op een redelijk groot beest en hobbelen door het zand. Het is heel leuk !
Als we afstappen zijn we wel helemaal blauw en hebben pijn in onze kont, maar dat is het wel waard.

Hij had trouwens maar 1 bult… !

We pakken onze spullen in en rijden naar Aqaba.

Rond het middaguur vertrekken we vanuit Dana richting Petra. Onderweg stoppen we bij een aantal prachtige viewpoints en bij Shoubak Castle. Ook dit is een kruisvaderskasteel. Het is vrij vervallen, maar de ligging op een steile berg is imponerend.

Onderweg zien we veel bedouiententen, ezels en wederom de prachtige, kale heuvels. Bobo vindt ze maar saai, die is erg benieuwd naar onze groene weilanden, maar wij zijn echt onder de indruk van het landschap.

Bij aankomst is Petra maken we een foto onder het naambord, die kan Maxime dan mooi aan juf Petra laten zien. We besluiten ’s avonds de Petra by Night tour te doen en vermaken ons de rest van de middag bij het ijskoude zwembad.

Petra by Night is waanzinnig. In het donker loop je de 2,5 km lange kloof Siq richting de Treasury, het meest bekende deel van Petra. Dit is de tempel die 40 m hoog de lucht in rijst en waar de 1e Indiana Jones film zich grotendeels afspeelt. In de kloof staan zo’n 2000 kaarsjes. Het is bijna een mystieke ervaring, zo indrukwekkend.
Als je de kloof honderd meter naar boven kijkt zie je duizenden sterren. De kloof wordt steeds smaller om uiteindelijk op een soort plein uit komen tussen de mega hoge rotsen waar je de Treasury ziet. Hier staan ook overal kaarsjes.

Tijdens authentieke Jordanese muziek krijgen we zoete muntthee en genieten van deze bijzonder ervaring en de prachtige omgeving. Dit is echt waanzinnig !

De volgende ochtend gaan we vroeg naar Petra. Dit keer nemen we een paardenkoetsje naar de Treasury. Het is namelijk al snikkend heet en behoorlijk ver lopen voor de kids. We voelen ons wel mega toerist, maar het is wel lachen om door de Siq te hobbelen.

We genieten van de ochtendzon op de Treasury, de kamelen, muziek en het tumult. Er zijn best veel toeristen hier. Hierna besluiten we door te gaan naar de Monastry. Dit is nog een uur lopen en aangezien het steeds heter wordt nemen we toch maar 2 ezels. De kids vinden het waanzinnig en achteraf is het een wijs besluit, dit hadden ze lopend nooit kunnen volhouden.
We hobbelen op de knollen langs de indrukwekkende Royal Tombs, metershoge graven uitgehakt in de dieprode rotsen van Petra.
Daarna komen we in het oude centrum met kolommen straat, oude marktplaats, kerk en paleis. De restanten zijn best goed bewaard gebleven en in deze entourage van rotsen en kloven is het erg indrukwekkend.

Om bij de Monastry te komen moet je een smal paadje omhoog met 800 treden langs een oude processieroute. De kids mogen op de ezels blijven, maar nadat de begeleiders de rijkunsten van JW en mij hebben aanschouwd (die waren niet zo best, We zijn meerdere tours in gereden met die ongehoorzame beesten) moeten wij lopen en gaan de arabieren met allebei een kind met de ezel omhoog.
Sjonge, nooit gedacht dat die knollen zo snel een berg op kunnen rennen. Wij hollen als 2 zwetende gekken erachteraan. Ben blij dat mijn conditie niet al te slecht is want dit is topsport. De mannen zitten te genieten op ezels en worden talloze keren op de foto gezet door toeristen die zich ook zwetend een weg naar boven banen.
De laatste meters moeten ook zij lopen, maar dat is echt de moeite waard. De Monastry lijkt op de Treasury, maar is nog veel groter. Iets voor onze reistips, deze mag niet ontbreken.
Wat indrukwekkend. We drinken een koude cola in een tent tegenover de Monastry. K klimt daarna nog even verder naar de uitzichtpunten.
Die zijn ook de moeite waard en heten niet voor niets de Jordan Grand canyon en End of the world.

Na de afdaling, waarbij Maxje het presteert om op de hobbelende ezel in de armen van de arabier in slaap te vallen, wandelen we terug naar de Royal Tombs. We pauzeren bij het Amfitheater en genieten van de uitzichten.

Ook wandelen we door de Siq terug, heel relaxt en vol bewondering voor de kleine mannen. Het laatste stukje is toch wat te ver voor Max, dus nemen hij en papa nog een paard. Volgens Max is dit het paard van zwarte piet en straalt er helemaal van.
Bij aankomst in het hotel is het tijd voor een ijsje en lekker uitrusten.

Vandaag staat Dana op het programma. De Rummana Campsite in Dana Nature Reserve heeft een waanzinnig uitzicht op de Dana vallei. Vol met rotsen van verschillende vormen. Er zijn 3 camptrails die je kan lopen. Onderweg kan je verschillende dieren zien.

Maar we starten de dag vanuit de Dead Sea naar het zuiden. De weg is kronkelend maar mooi met uitzichten op de zee en de bergen van Israel aan de overkant. We stoppen bij Wadi Mujib, een prachtige kloof met rivier die uitmondt in de Dead Sea.

Onze volgende stop is Karak Castle. Dit is een kruisvaarders fort van 7 verdiepingen, dat heel oud is. Het is nog erg goed bewaard gebleven. Een arabier leidt ons rond door ondergrondse gangen, uitkijkpunten, oude stallen, de keuken met grote oven, kerk en gevangenis. Het is echt heel gaaf om te zien. Bij een lokaal tentje eten we pizza. Haha, het is eigenlijk een pitabroodje met kaas, maar de kids zijn happy.

We vervolgen onze reis richting Dana Nature Reserve, een nationaal park. Onderweg komen we door allerlei dorpjes.

In de buurt van Amman was Jordanie redelijk ontwikkeld. We zagen vrouwen achet het stuur en zelfs een enkele vrouw zonder hoofddoek, aardige winkels etc. Maar op weg naar het zuiden verandert dit compleet.
De dorpen zijn chaotisch, smerig en de mensen zeer traditioneel. We zien meer burka’s dan ooit, mensen die op ezels rijden en vervallen winkeltjes en dorre akkers. Grote verschillen dus.

Bij de ingang van Dana moeten we overstappen in een vrachtwagentje die de steile weg naar het park aflegt. Het uitzicht is nu al waanzinig.
We overnachten vandaag in Rummanna Campsite, een tentenkamp midden in het park. Het is echt super gelegen, met uitzicht op de bijzondere rotsen en valleien rondom het kamp.

Na aankomst richten we de tent in. Er is hier geen elektriciteit en dus moet dit nu het nog licht is. De tent heeft een 4-tal matrassen met warme dekens. Het kan hier ’s nachts met die heldere hemel nog goed afkoelen. Voor de rest is alles zeer goed verzorgd. Schone wc’s en een kok die een mooi jordaanse maaltijden (kip, pita en veel groente) voor ons klaarmaakt.

Hierna maken we een korte wandeling de berg op. Het is een leuke klim. De jongens vinden het klauteren heel stoer. We moeten opgestapelde torens van steen volgen en dat vinden ze erg spannend.

Na de wandeling doen we wat spelletjes in de gemeenschappelijke bedoeïenentent. We kletsen met een paar Australiërs uit Geelong (waar we ook zijn geweest vorig jaar). Er wordt voor ons gekookt en het eten is heerlijk, bij het licht van kaarsjes. Er overnachten maar
weinig mensen hier, dus het heeft iets heel bijzonders. Na het eten gaan de kids slapen en genieten wij nog even van de duizenden sterren die hier te zien zijn. Dit is echt heel gaaf!

De volgende ochtend krijgen we een simpel ontbijtje en doen daarna de Campground Trail. Dit is een makkelijke wandeling volgens de Lonely planet, maar onderweg verlengen we onbewust de route en we klauteren wat af. Het is wel geweldig, want de uitzichten zijn super.

Onderweg nog even een luier verschonen en dan komen we weer aan bij het kamp. Het is alweer tijd om door te gaan. Met de vrachtwagen worden we naar de uitgang van het park gereden om daarna richting Petra te rijden.

Jerash ligt ten noorden van Amman en herbergt vele romeinse overblijfselen. Het is snikkend heet, maar zeker de moeite waard om hier rond te lopen.

Via een grote poort lopen we naar de hippodrome. Hier vonden vroeger paardenraces plaats. Deze worden nu nagespeeld en de kids vinden de gladiatoren prachtig. Ze salueren naar onze mannen en daarvan zijn ze onder de indruk. Verder bekijken we de Collonaded street met talloze pilaren langs een oude romeinse weg. Erg mooi. We besluiten hier ook te eten en genieten van een echt Jordanees buffet. Het eten is erg goed in dit land.

Welkom bij ons Reisverslag van 2 weken Jordanië in oktober 2009.Lees hieronder ons reisverslagen en reiservaringen uit Jordanië of bekijk de reis foto’s,

Na een onrustige nacht en een bezoek bij de huisarts voor Tijns oren (4j) vertrekken we met bus en trein naar Schiphol om naar Jordanië (Amman stad) te vliegen. De vlucht met Royal Jordan gaat heel goed en op het vliegveld worden we opgehaald om naar ons hotel bij de Dead Sea te gaan. Dat is wel relaxt, maar het is dan ook al half elf en voor de kinderen (2+4jaar) dus wel een voorwaarde om snel in bed te kunnen belanden.

In Nederland hebben we de reis geboekt bij Kroost en Co. De lokale reisagent van Ammani Tours staat ons al op te wachten, heel apart, nog voor de douane.

Eerst met jordaans geld betalen voor een visa van 10 dinar per persoon en dat gaat de meneer met de baard en de mooie das met onze 4 paspoorten langs alle rijen door de douane. Hij zwaait even met onze 4 paspoorten en wij hobbelen er als 4 filmsterren achteraan.

Nogal ongemakkelijk voelen we de ogen van de overige touristen in onze rug.

Op het vliegveld krijgen we een rit van Siad, die blijkt onze prive chauffeur te zijn voor de komende 14 dagen!!! In Jordanië wordt het afgeraden zelf te rijden, dus Kroost en Co heeft hem ingehuurd. Het is een geschikte vent. Hij rijdt ons precies naar toe waar wij willen (goedkope supermarkt voor appelsap of luiers!), stopt als wij dat willen  en dringt zich niet op. Geen verplichte handcraftshops dus!  Als we hem dingen vragen vertelt hij wel veel over het land, de mensen, zijn geloof en achtergrond. Erg leuk om zo kennis te maken met het land. De kids noemen hem al snel Bobo.

De volgende ochtend vertrekken we al vroeg voor de eerste sightseeing. Achteraf misschien iets te ambitieus, want we zijn natuurlijk allemaal hartstikke moe en moeten ook wennen aan de hitte (heerlijk natuurlijk als je uit een regenachtig Nederland komt).

Ons eerste doel is Mount Nebo. Vanaf hier zag Moses het beloofde land. En inderdaad het uitzicht is enorm. Het weer is een beetje heiig dus we kunnen niet helemaal naar palestina kijken, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een indrukwekkende plek met ook veel uitleg in het museum.

Hierna rijden we door naar Madaba. Deze stad is vooral beroemd vanaf een griekse kerk met een mozaiken landkaart van heel oud (ben het jaartal vergeten), waar alle bijbelse steden op staan. Mooi om te zien en we steken ook een kaarsje aan. Hierna drinken we Jordanese koffie (soort turkse koffie, megasterk met drab) in een tentje. Siad, onze chauffeur deze week, weet goed de weg en dat is wel handig.

Aan het eind van de dag genieten we van een biertje, wijntje en de kids int zwembad met uitzicht op de dode zee en Israël.