naar Hoi An

maandag 11 september 2000 van Auteur
Reacties »

De volgende stop is in Danang bij het Chammuseum. Hier zijn allerlei overblijfselen van de verschillende Chamtempels in Vietnam verzameld. Allemaal erg oud en best goed bewaard gebleven. Veel afbeeldingen van Shiva, met 7 armen. Veel olifanten ook.

 

Na 2 uur rijden stopt de bus op Langlo beach. Een mooi strand, helemaal leeg met van die grote manden. Helaas te weinig tijd om te zwemmen. We drinken even een colaatje.De volgende stop is bij de Marble Mountains en China Beach. Hier mochten in de Vietnam oorlog de gewonde soldaten bijkomen. Kan me er iets bij voorstellen. Het ziet er fantastisch uit. Wel worden we enorm lastiggevallen door allerlei verkopers. Ze zijn hier wel heel drammerig. We eten snel wat, niet echt een succes. We bestellen 1 portie springrolls en krijgen er 2. Die moeten we ook betalen. Het moet een slecht toeristisch seizoen zijn, wat zijn ze toch vindingrijk!. Bij de bus staan allerlei kraampjes waar we een klein doosje kopen, erg leuk.

Vanaf China Beach is het nog maar 15 mnuutjes rijden naar Hoi An. Uiteraard worden we afgezet bij een hotel, maar we besluiten naar het hotel van de tante van Linh uit Saigon te gaan. Goede keuze want het is een perfect hotel. De kamer is helemaal in Chinese stijl, met donkerhout en een hemelbed. Ook is er een zwembad, joepie! Daar duiken we direct maar in en zonnen wat. Vakantie!Aan het eind van de middag lopen we de stad in waar we eerst de bank gaan bezoeken (open tot 19uur, geniaal)

We worden direct door een aardig meisje overgehaald naar haar clothesshop te komen. Hoi An is onder meer beroemd vanwege alle kledingmakers. We krijgen een soort wehkamp gids voor onze neus en mogen kiezen wat we willen. Ik neem een pakje voor mijn werk in een donkergrijze visgraat, een balus bloesje, een zwart bloesje voor Linn en een zijden zwart avondjurkje (die zocht ik al zolang)

JW neemt een pak, vestje, een blauw bloes en we worden opgemeten, bestast en overdonderend met complimenten hoe mooi we zijn en steeds weer de vraag: Wanna buy more? Na aanbetaling lopen we eindelijk het dorp in


Hoi An – het kleermakersdorp

dinsdag 12 september 2000 van Auteur
Reacties »

De volgende ochtend besluiten we Hoi An echt te gaan bekijken. We lopen door de straatjes, bekijken de chineze gemeenschapshuizen en klopen langs de winkeltjes. Als we onze kleren ophalen worden we weer vriendelijk gepushed om nog meer te kopen. We hebben zeker genoeg. Het is wel goedkoop. 2 pakken, jurk, 2 bloezen voor 250 piek. Je passen prima.Aan het water eten we een Pho (noodlesoep). De rest van de middag besluiten we te gaan zonnen bij het zwembad. Lekker lezen en bruin bakken.

Ziet er leuk uit. Allemaal kleine geschilderde huisjes, terrasjes aan het water en het valt meteen op weinig irritante verkopers en cyclomannen. We besluiten te eten bij een terrasje op het water, vlakbij de Japanse brug. Allemaal mooie lichtjes, romantisch. We eten veel van de specialiteit white rose en steam boat.Vanochtend uitgeslapen en allebei met buikpijn wakker geworden. Lijkt niet goed. We proberen wat te ontbijten, maar dat bevalt niet goed. Waarschijnlijk was de stoomboot van gisteravond niet goed.


Naar Nha Trang

woensdag 13 september 2000 van Auteur
Reacties »

Vandaag wacht ons een lange bustocht naar Nha Trang, 11 uur. We vertrekken al om 6 uur. Gisteravond hebben we nog even gevraagd of er dan al wel ontbijt is. Ja, de man achter de receptie gaat persoonlijk wat maken. In de hal blijken allemaal mannetjes te slapen die snel opstaan en druk heen en weer rennen. Na 15 minuutjes maar even gevraagd naar het ontbijt. Ja dat komt er aan. De bus blijkt te vertrekken om 6.30. Nou deze dag begint goed. Maar goed, zo gaan de dingen hier. De bus stuitert en hobbelt ons richting zuiden.

We rijden over highway 1, de belangrijkste snelweg van het land. Eigenlijk is het maar en smal weggetje met zeer slecht asfalt en heel veel kuilen. Maar zoals JW het positief bekijkt, de bus doet het tenminste. En het uitzicht is goed, er is veel te zien, hutjes, palmbomen, marktjes, veel zoutwinning langs de kust. Onderweg eten we wat rijst, goed voor de maag, bij een restaurantje. De WC hier is eigenlijk van het huis dat erbij hoort. Wil je je handen wassen, doe je dat in de badkamer van de eigenaar. Om 18uur is het al donker. Rond een uur of 19uur komen we aan in Nha trang en het regent. Dat is minder, dit is dé badplaats van Vietnam. In de LP zoeken we een hotel op met zwembad. Als we worden afgezet bij een hotel van de touroperator proberen we los te komen van al die mensen die allemaal iets van je willen en lopen naar het Viet Dong hotel.

We constateren dat ook Nha Trang een overschot aan cyclo-rijders heeft.We nemen een eersteklas kamer met uitzicht op het water. De 2de klas kamers zijn precies hetzelfde, maar missen het uitzicht. Voor een eersteklas kamer heeft ook deze badkamer een putje en een douche naast de plee. Handig voor het wc-papier. We eten wat in het hotel. Er is een bruiloft aan de gang en er speelt een traditionele band. Instrumenten zijn harpen, harken en andere exotische instrumenten


Poncho

vrijdag 15 september 2000 van Auteur
Reacties »

Het regent. We huren wat fietsen voor een dollar en gaan de stad onveilig maken. Poncho op en racen maar. Zo langs de kust richting het noorden komen we direct terecht in de krottewijken. Hier hadden we niet op gerekend.

Een krottewijk aan het strand. Oops. Allemaal mensen komen om ons heen staan. Op dat moment voel je je echt een vette toerist. Een prooi voor handel. We keren snel om en fietsen naar de Thap Ba Ponagar Cham Towers. Een hele mooie oude tempel uit het jaar 781 na christus.

We parkeren de fietsen en worden direct belaagd door bedelaars die op de trappen zitten. Tourist entreeprijs is 4000 dong, fietsen parkeren 20.000dong. Hmm, we doen iets fundamenteels verkeerd. Helaas komen we daar pas achter als we teruglopen. Maar goed, de Torens. Die zijn erg mooi, heel oud. De binnenkant is mooi, alle muren zijn zwart van de wierook en er staat een groot boeddhabeeld.


Boedha

vrijdag 15 september 2000 van Auteur
Reacties »

Na de Cham Towers gaan we naar de Long son Pagoda. Een megagroot wit boeddha beeld op een berg. Vergezeld van een jonge monik beklimmen we de 152 trappen. Dat is vermoeiend. De zon is inmiddels gaan schijnen. We bekijken het boeddhabeeld. Een van de jonge monniken probeert kaarten te verkopen voor het belachelijke bedrag van 50.000 dong.

We gaan met een oudere monnik mee naar hun klooster Via een paadje met vuilnis komen we aan bij een andere tempel. Hij laat ons dragon fuit zien, een oude klok, de uitzichten op Nha Trang. Rijstvelden en kokonootbomen en de Eucaliptaboom. Deze is goed tegen een verstopte neus. Kim krijgt een special behandeling op haar voorhoofd aangezien ze nog niet helemaal top is. Voor de kleine rondleiding in het klooster vraagt hij $10. We hadden het kunnen weten.

Ze zijn pas net communistisch af, maar dat kapitalisme hebben ze toch al goed onder de knie.


Duiken in Nha Trang

zondag 17 september 2000 van Auteur
Reacties »


Vandaag is het prima weer. Na twee uurtjes zijn we gigantisch rood. We zwemmen de hele dag en informeren bij het strand om een try a dive te doen bij de Blue Diving school. Een aardig engels meisje overtuigt ons direct van hoe gaaf het is en we besluiten de volgende dag te gaan.

De volgende ochtend staat we om 8:00 uur bij de duikschool. Met de bus worden we naar de have gebracht en van daar naar het Ebony island. Onderweg krijgen we uitleg en trekken we ons pak aan. Kim gaat als eerste met de instructeur, daarna JW. Het ademen door zo’n slurf voelt niet echt prettig en we zijn bang dat onze oren niet kunnen klaren onder water. We springen het water in. Joël, de instructeur houdt je arm vast om te checken of je rustig bent en alles goed gaat. Het is hier echt zo mooi. Het klaren gaat goed en het ademen ook. Dit is echt geweldig. We blijven 45 minuten onder water en ongeveer 9.5m diep. We zwemmen zelfs door kleine grotten. Het is wel moeilijk om goed in balans te blijven.

Als je dit alles om je heen ziet, met 28 graden water, voel je je net in een aquarium. Als een visje. Na nog een tweede duik vaart de boot terug en zonnen we nog wat. We zijn inmiddels knalrood, maar ons devies is: Wat rood is, wordt bruin. De rest van de dag dobberen we nog wat in het zwembad en raken niet uitgepraat over het duiken, we vonden het allebei echt fantastisch. Volgend jaar gaan we zeker een cursus doen om onze Padi’s te halen. ’s avonds begeven we ons naar het Sinh café om onze bus naar Dalat te boeken. Sinh is een maffia reisorganisatie die in elke stad een café heeft. Ze zorgen dat je daar moet boeken en zetten je ook bij hun hotel af. Er zijn in totaal 5 café’s. Saigon Sinh café I, Dalat enz. tot en met Hanoi Sinh Café V. Slim systeem en het werkt goed. Helaas krijgen anderen die zich niet bij hun aansluiten geen kans.


Po Klong Garai

maandag 18 september 2000 van Auteur
Reacties »

 Vandaag weer een flinke bustocht. Zeven uur naar Dalat. Precies om 800h worden we bij het hotel opgepikt. Via de kustweg rijden we naar het zuiden. De weg is hier wel goed en dus hebben we tijd om elekker te lezen. Buiten zien we de gebruikelijke taferelen. Winkeltjes, hutjes, brommers met alles erachterop.

Een opsomming: een 2persoons bed, compleet bankstel, 10 vogelkooien met vogels, varkens, 4 personen, stalen buizen van 5 meter, glasplaten van 2 bij 1. Televisies, 5 zakken rijst, 40 dozen eieren. Je kunt het zo gek niet bedenken.

De eerste stop is bij de Po Klong Garai Cham Towers. Deze staan boven op een klein bergje. We maken snel een paar foto’s en drinken een colaatje. De 2de stop inmiddels rijden we al een beetje in de bergen erg mooi is bij de Mya-waterbrouwerijen. Ook dit zijn vriendjes van Sinh café. Vandaar dat we hier ook gaan lunchen. Vietnam is echt een land waar iedereen vriendjes heeft die iets hebben wat zijzelf niet hebben. Zo helpen ze elkaar allemaal. Best mooi en handig natuurlijk.


Dalat

maandag 18 september 2000 van Auteur
Reacties »


Een klein jochie komt naar ons toe en probeert cola te verkopen. Hij is denk ik 5 jaar en zijn eerste woordjes engels zijn: Wanna buy drink. Wat kunnen die zielig kijken zeg!

Boven in de bergen zijn de wegen compleet overstroomd. Fietsers en karren komen er niet doorheen. Het moet hier noodweer geweest zijn. Zo iets als in de Mekong Delta, zoals we op internet gelezen hebben (gelukkig zijn wij er al geweest)Om 15:00u komen we in Dalat aan.

Een mooie plaats met meertjes en veel oude franse statige huizen. Er is zelfs een golfbaan midden in de stad. Waarschijnlijk de enige van heel Vietnam .

Dalat wordt ook wel het petit Paris genoemd. Er is zelfs een kleine eiffeltoren, die dienst doet als uitzendmast.

De bus stopt bij het Pacific hotel. Wat een vreemde naam voor een hotel, op 2000 meter hoogte. Maar goed, de kamers zijn $5, maar het is niet extreem vies. We besluiten te gaan eten bij het Rong Hoa restaurant.

Dolf de Vries schrijft hierover in zijn boek dat de eigenaar een Nederlandse schoonzoon heeft en daar graag overpraat. En inderdaad we zitten nog niet of de beste man komt met zijn fotoboek aanzetten. Hij heeft werkelijk mooie foto’s van Nederlandse rijtjeshuizen. Hij vertelt dat hij de herfst zo mooi vind. Dat kennen ze hier natuurlijk niet. Erg leuk om te horen “eet smakelijk”, “heel mooi”, “dankjewel”. Hierna drinken we wat in het café. We zien voor het eerst Vietnamese meisjes roken en drinken


Ho Chi Minh City – Saigon

woensdag 20 september 2000 van Auteur
Reacties »


We zijn weer in Ho Chi Minh City. Ook hier een groot contrast tussen het moderne leven van de snelle zakenman en luxe winkels, tot de krotten en bedelaars. Wanna buy? Wanna Buy? Hoor je continue.

Het mooiste is als je gewoon op een druk kruispunt gaat staan kijken naar de gigantisch hoeveelheid brommers. Of gewoon kijkt naar de mevrouw die haar goedje probeert te vervoeren



Vietnam