Lendfers.com

Melbourne is een stad waar we direct verliefd op zijn. Wat een goede sfeer, overal leuke winkels en restaurantjes. Vanuit hier huren we een camper om via Philip Island de Great Ocean Road te gaan doen, richting Adelaide. Op weg naar Philip Island nemen we een ritje in de Puffing Billy trein.

Philip Island is de ideale bestemming voor Tijns dierenzoektocht. We beginnen de dag met een bezoek aan een bos met Koala’s. Er zitten er onwijs veel, superleuk om ze te zien terwijl ze een beetje liggen te pitten en te herkauwen. We zien er echt veel. Sommige maken ook behoorlijke herrie.

Daarna rijden we naar Grossard point, een mooi uitzicht punt bij de zee. We blijven lekker een tijdje op het strand, waar prachtige rotsjes zijn waartussen vissen zwemmen. Max zit binnen 1 minuut lekker met kleren en al in het water te spetteren en is niet te houden. Hij vindt het echt helemaal geweldig. We zoeken schelpjes voor oma Laura, bekijken zeeslakken (K’s favourites) en krabbetjes.

Hierna gaan we naar The Nobbies, een schiereiland waar duizenden zeehonden liggen. Dit jaar zijn ze echter op vakantie gegaan, want we zien er geen een. Beetje jammer, maar de dierenscores worden goed opgetrokken door een heus konijn (ook leuk), zilvermeeuwen en een paar pinguins inclusief een fluffy baby in een holletje en een dood exemplaar. Tijns theorie is dat de zeemeeuwen deze baby hebben gepikt. De uitzichten op de kust zijn wel heel spectaculair, dus the Nobbies is geen verloren tijd.

httpv://nl.youtube.com/watch?v=odp38PZKC_8
In Cowes eten we wat. Om half 9 vanavond is de estimated arrival time van de pinguins dus de kids blijven lang op vandaag. Met ons flagship rijden we door naar het zuidwestelijke puntje van Phillip Island naar de penguin parade. Dit is een mega groot georganiseerd geheel met echte betonnen tribunes om blauwe pinguins te zien als ze bij schemering aan land komen. Er valt wat van te zeggen dat het zo ‘geregeld” is, maar het zorgt er zeker voor dat de pinguins niet lastig worden gevallen door hordes toeristen. We hebben van te voren al kaartjes geboekt en zitten daarom in de knusse hoek met maar een paar anderen. Helaas mochten we geen foto’s maken, maar het is waanzinnig !!! Er komen echt tientallen pinguins in groepjes uit het water en waggelen dan heel schattig over kleine paadjes naar hun babies.

We zien ze zelf hoe ze de kleintjes dan voeren. Het is echt geweldig. Tijn & Max vinden het ook super, ze gillen echt van enthousiasme (helaas vinden de andere bezoekers dat iets minder).

Via de Dandenong Ranges naar The Great Ocean Road

Tijdens een reis met kleine kids doe je een aantal dingen die we zelf niet zouden hebben uitgekozen. Zo bezoeken we “Puffing Billy” de oudste stoomtrein van het land in de Dandenong Ranges N.P.
Max is echter helemaal in zijn nopjes van alle tjoektjoeks die hij ziet. Het is ook wel schattig, op de diverse perrontjes staan verklede conducteurs en de oude stoomlocomotieven zijn erg gaaf (type spoorwegmuseum). We hobbelen gezellig heen en terug tussen alle bejaarden en andere toeristen met kids en Max heeft echt een topdag. Zijn nieuwste woordje is trouwens “apple juice”.

Deze beroemde kustweg loopt van Torquay (zo’n 100 km onder Melbourne) naar Warrnambool. Om de paar kilometer zijn er scenic lookouts, waarvan je de stoerste kusten en rotsen ziet. Het is echt indrukwekkend mooi. We hebben geluk met het weer, want na een paar bewolkte frisse dagen is het weer zonnig. En we vinden gelukkig nog een plekje op een camping in Apollo Bay, want dat is in het hoogseizoen toch best lastig.

In Torquay bekijken we de surfacadamy en de dudes op het strand. Verderop de route naar het westen is mooi. De mooiste uitkijkpunten zijn The twelve apostles en Lord Arch gorge. De zee beukt echt honderden meters onder ons tegen de uitgesleten roodoranje rotsen. We hebben niet zo heel goed weer, maar even komt de zon er toch doorheen. Het uitzicht is mooi vanaf de bezoekerscentra. Het is allemaal erg goed geregeld hier, om de 30 km is er wel een bezoekerscentrum met veel parkeergelegenheid voor ons flagship.

We hebben inmiddels onze weg een beetje gevonden in de camper. Dat betekent dat we nu zeker weten dat de helft van de spullen niet werkt, we inmiddels een paaltje onze linkervleugel heeft ingedeukt, een boomtak de bovenverdieping heeft geraakt en dat het bed in het achterdek totaal niet slaapt. Maar verder is het wel heel gezellig en handig om alles bij de hand te hebben. We hebben een nieuw campingstoeltje gekocht en voor de kids 2 plastic stoeltjes van Cars en Pooh, waar ze lekker buiten in kunnen zitten.

We vervolgens onze tocht richting Adelaide met een bezoek aan de Grampians. Dit is een national park met heel aparte rotsformaties. De camping in Halls Gap ligt fantastisch in een vallei en is eindelijk eens ruim, rustig en ongeorganiseerd. Naast ons kamperen wat echte australische hippies, de aborigional didgederoo en een kampvuurtje maken ons ‘outback’ gevoel helemaal compleet. Tijn ontdekt een leuk grietje met fiets en aan hem hebben we geen kind meer. Hij zoekt ’t bij Emma.

Een van onze wandeltochten is naar The Pinnacle, wat een mooi uitkijkpunt blijkt te zijn. We vertrekken vol goede moed. Het blijkt een 3uur heftige klim over rotsen, stenen trapjes en kloven te zijn. JW zeult zich een breuk met 15 kg Max in de rugdrager, maar Tijn klimt als een berggeitje naar boven. De zon beukt er hard in, zo rond het middag uur. Halverwege twijfelen we, maar zetten toch door.

Onderweg krijgt Tijn veel complimentjes dat “such little legs can climb that high” en met het voorzicht op het extra grote australisch ijsje dat we hem beloven omdat we zo trots op hem zijn gaat hij nog harder. Het uitzicht is thank god ook echt helemaal geweldig.

We hopen hierna op een rustige middag maar Tijn vindt dat hij toch ook wel een zwembadduik en de speeltuin heeft verdiend. In Australie hebben ze trouwens in iedere gehucht echt een waanzinnig publieke kinderspeeltuin. Ze zijn echt heel mooi en niet zoals bij ons hangjongerenplekken. We hebben er tot nu toe bijna elke dag wel een bezocht en de kids vinden ze helemaal top. Bij deze ontmoetten we een nederlands stel dat net als wij met 2 kids langere tijd rondreist. Leuk om even ervaringen uit te wisselen.

’s Avonds steken we lekker de barbie aan (zo noemen ze de BBQ hier) en genieten van de buren die zingen met gitaar bij het kampvuur, terwijl de kakatoes in de bomen kwetteren en de kangaroos te voorschijn komen. Dit is echt gaaf !

De volgende dag doen we het iets relaxter aan en nemen we nog een walk naar Reed Lookout / The Balconies. Met ook waanzinnige uitzichten van rotsen die tientallen meters uitsteken. Ook hier zijn de routes heel goed aangegeven en met maar 45 minuten is het prima te doen voor de kids. Grampians National Park heeft meer dan honderd hele mooi wandelingen. Achteraf gezien hadden we hier wat meer tijd willen rondbrengen. Meer info te vinden op grampiansnationalpark.com

Slapen in de camper
Iedere avond blijft het een groot feest als de mannen gaan slapen in hun kamer zoals ze het bed bovenin het voordek van ons flagship noemen. Vooral het raampje opendraaien en dan hard over de camping roepen is populair, maar ook de knuffels naar beneden gooien en stoeien doet het goed. We hadden gehoopt op lange avonden samen buiten zitten maar zijn meestal wel tot 21.30 bezig voordat het spul eindelijk eens besluit te gaan pitten. En ja, ook het doorslapen van de kleine nachtbraker is niet geweldig. Zo is de vakantie toch ook weer niet zo anders als thuis en in combinatie met het harde bed in de camper zijn we nog niet echt lekker bijgeslapen.

Voor een overzicht van de campings waar wij overnacht hebben zie het Route Overzicht