Lendfers.com

Een korte vlucht brengt ons naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanie. De tijd heeft hier echt stil gestaan, we wanen ons in Engeland in de jaren ’70. We hebben dan ook een “antique style” kamer in het hotel. Deze stijl kenmerkt zich door 30 jaar achterstallig onderhoud, bloemetjes badkamer en idem gordijnen.

De Hobart Salamanca market is wel erg geinig. Uit de omgeving komen mensen met zelfgebakken koekjes, jams, gehaakte kleedjes, mutsen en zelfgebreide sokken. Ken je dat brooddeeg nog waar we als kind poppetjes van bakten, nou dat verkopen ze hier als hot new items. De capuccino bij Maldini smaakt prima en we kopen een mooie piratenhoed voor Tijn en zelfgemaakte Tasmaanse bitterkoekjes.

Onze eerste bezienswaardigheid is Port Arthur. Dit is een oude gevangenis uit de tijd van de eerste kolonisten in Tasmanie. Het is mooi en goed bewaard. Opvallend is dat alles perfect georganiseerd is. Bij de ingang wacht je een warm welkom door een mevrouw die je precies adviseert welk ticket voor ons het best past, welke rondleidingen we kunnen doen etc. Niet echt avontuurlijk, maar wel heel aangenaam en onwijs aardig. Als je door de mooie Victoriaanse tuinen loopt, kun je moeilijk voorstellen dat dit ooit een beruchte gevangenis is geweest waarin zo’n 1100 gevangenen zaten.

Via de Tasman Highway rijden we langs de oostkust. De uitzichten zijn echt waanzinnig mooi. Prachtige stranden, rotsformaties en bossen. In coles Bay, bij de ingang van het Freycinet National Park, eten we wat. We blijven 2 nachten in een stoere lodge midden in het park.

Hier doen we een paar waanzinnige mooie korte wandelingen. Het is echt een avontuur, we klimmen op rode rotsen en lopen langs kliffen en prachtige kusten. Tijn vindt het echt heel cool en Max hobbelt supergoed mee. Op de “friendly beaches” met de rode rotsen pootjebaden we lekker en genieten van de zon. De kleintjes zijn helemaal in hun hum. Max leert weer een nieuw woordje: “nat” en K probeert Tijn antwoord te geven op de vraag waarom morgen morgen is en niet vandaag.

De natuur in Tasmanie is echt heel mooi. Het is ook erg afwisselend. In het oosten is eea relatief veel bewoond en zijn er mooie vergezichten op zee, zie ook pirate bay foto hierboven die we gemaakt hebben op de weg naar port Arthur. Maar de echte mooie natuur heb je in het westen, waar de wilderness is met hele andere ruige uitzichten.

Vandaag doen we een van de mooiste wandelingen van “Tassie” over het schiereiland Freycinet, door de Eucaliptus bossen. Het is een wandeling van zo’n 1,5 uur en de kids doen het heel goed. We hebben een rugdrager mee die we wel gebruiken, maar dat is omdat Max is gevallen. Niks ernstigs, een schrammetje. Een mooie pleister van Winnie de Pooh doet veel goed en dan bij pap in de rugdrager. Het uizicht op de Wine Glass Bay is er een om niet te vergeten.

Hallo Allemaal! We zitten nu midden in het regenwoud in Tasmanie en een echte lodge vlakbij de hoogste berg van Tasmanie Cradle Mountain. Lemonthyme. We hebben helaas geen bereik met de mobiel, dus even een berichtje om jullie allemaal een gelukkig en gezond 2009 toe te wensen!

Tasmanie schema

[map style=”width: auto; height:400px; margin:20px 0px 20px 0px; border: 1px solid black;” maptype=”ROADMAP” z=”7″ kml=”http://lendfers.com/google/tasmanie2009.kml”]

Na een week pure wildernis in Tasmanie zijn we weer terug in de bewoonde wereld. De natuur is echt waanzinnig hier, heel ruig, afwisselend en extreem stil (ondanks het door de australiers zo veel genoemde drukke hoogseizoen). We hebben veel gewandeld en hebben een korte uitstap naar de jaren ’70 gemaakt. Want Tasmanie blinkt wel uit in “historic” sites.

Een van onze wandelingen is naar Wineglass bay. Dit is een wereldberoemd uitzicht. Het is een pittige klim. Max gaat in de rugdrager en Tijn loopt zelf. Het uitzicht is echt waanzinnig. Vanaf grote rode rotsen kijk je naar een turkooise baai met een parelwit strand, in de vorm van een wijnglas. Over wijn gesproken, die smaakt hier bijzonder goed. We hebben al aardig wat chardonnay-tjes geproefd en misschien komt het doordat je op vakantie bent, maar ze zijn echt voortreffelijk. Overal op Tasmanie is ook verse vis te eten. Een serveerster vertelt dat de oesters heel goed voor de huid zijn, dus kom maar door.

We vervolgen onze route richting het Noorden van Tasmanie. De kustweg is echt supermooi, met kliffen, stranden en rotsen. We overnachten in St Helens. Ons hotel is een omgebouwd bejaardenhuis, onze badkamer heeft een zitting in de douche en ruimte voor 3 rollators. Precies zoals opa Lelo heeft. St Helens is daarnaast ook nog eens oersaai, er is echt niets te doen, behalve op het terras van ons hotel een wijntje drinken. Ach, wat heeft een mens nodig.

We zijn al 10 dagen onderweg. Jee, de tijd vliegt. Het is heerlijk om echt in een andere wereld te zijn en avonturen te beleven. Maar de tijd gaat ook zo snel. Ik had me voorgenomen om echt tot rust te komen en eens tijd te nemen om na te denken. Dat lukt nog niet. Voordat de mannetjes ‘savonds liggen te slapen is het al vrij laat en gaan we zelf ook al bijna slapen. Max slaapt nog niet iedere nacht even goed en met alle indrukken er bij zijn we nog steeds best moe. Gelukkig hebben we nog heel veel weken voor de boeg !

Na een bezoek aan de Bay of Fires vervolgen we onze reis naar Launceston. De rit is wederom spectaculair. Dit keer rijden we door bossen met metershoge varens, ze noemen het hier ook regenwouden. Onderweg drinken we koffie in Scottsdale. Ook hier weinig interessants. Gek he,in Nederland verlangen we zo naar rust en ruimte. Staan we s ochtends gezellig met z’n allen stil stil op de A2. Dan lijkt het zo heerlijk om ergens te wonen waar geen files zijn. Maar als je hier dan in die plaatselijke pub in Scottsdale zit, met prenten uit de jaren 70 aan de muur, 3 winkels in de winkelstraat en overal bejaarden, dan is de activiteit in Nederland en Utrecht om te shoppen om de hoek toch wel erg prettig.

Launceston is een leuke stad. Er zijn zowaar wat hippe winkels en het stadje ziet er gezellig uit met veel oude gebouwen. Het is gebouwd in de Caratact gorge (kloof), die uitkomt in zee en dat geeft spectaculaire uitzichten midden in de stad.

Een voordeel van dit land: het wordt overstelpt met Japanners en dus eten we voor een prikkie sushi. Onze kids zijn van die verwende pipo’s die zeggen: Oh lekker mama, eten we sushi vanavond, dus dat komt goed uit.
In ons historische hotel (daar heb je er weer een), proberen de kids op tijd in bed te krijgen. Met z’n vieren in 1 kamer is echter een te groot festijn en dus blijven ze tot laat met knuffels gooien. Opvoeden en streng laten we maar even. Het is zo heerlijk om ze zo enthousiast te zien.
Max zegt sinds vandaag (eindelijk) zijn eigen naam. Tot nu toe zei hij steeds: papa, mama,

2009
Oud & Nieuw vieren we in Lemonthyme lodge in Cradle Mountain National Park. Echt onwijs mooi is het daar. Rondom de lodge zijn prachtige wandelroutes en we struikelen letterlijk over kangaroos. De eerste keer dat Tijn aan komt snellen om te vertellen dat ie er een heeft gezien denken we nog “uhuh”, maar ze zitten hier gewoon echt ! We dineren uitgebreid en dankzij Dora op de laptop eten de kids gezellig uitgebreid mee. Bij het open haardje in onze cabin luidden we het nieuwe jaar in. Bijzonder !

Op nieuwjaardag pogen we de beroemde wandeling rond Dove lake te maken. Hier is het maar 32 dagen per jaar droog en wij hebben de eer om tijdens de zomer in een echte sneeuwstorm terecht te komen. Echt ver komen we dus niet, maar het is wel geestig.

In Strahan aan de wilde Westcoast genieten we van de ruige zee (tussen Strahan en Patagonie (Remko &J10) in Argentinie zit geen land), extreem hoge duinen en Via de Wilderness route rijden we terug naar Hobart met tussenstops bij het eenzamen Lake St. Clair (met weer kangaroos) en de indrukwekkende Russel Falls en Nelson Falls in Mount Field NAtional Park. Op onze laatste avond Tasmanie pakken we nog even het “The Taste” festival mee. Overal kun je wijnen proeven, vers seafood eten en zijn optredens. Heel gezellig.

Onze laatste dag op Tasmanië gaan we naar Mount Wellington, de berg die uitkijkt over Hobart. De uitzichten zijn fantastisch en Tijn klimt als een berggeitje over de rotsen. Daarna gaan we naar Richmond, een stadje waar volgens de Lonely Planet de tijd stil heeft gestaan. Wij vragen ons af: waar niet op Tasmanie ? Hier op de oostkust is het nog redelijk bevolkt maar in de rest van tasmanie komen we onderweg vaak niemand tegen;

af toe een iemand die dan vriendelijk uit de auto zwaait. Het komt nog voor!

Aan het eind van de dag vliegen we naar Melbourne. Een bumpy ride, want we zijn bijna aan de grond en stijgen dan weer op en vliegen dan nog geruime tijd rondjes.

Tijns grote dierenzoektocht

Tijn heeft een spelcomputertje gekregen voor onze grote reis. Het is echt een topper, want hij kan zich uren vermaken met de avonturenspellen die er op staan. Ideaal voor lange vliegreizen of autoritten. In een van de spelletjes gaat Diego op dierenzoekttocht.
Zelf hebben we ook een verrekijkertje meegenomen. Dat komt nu goed van pas, voor Tijns grote dierenzoektocht. Elk dier dat we zien bekijken we met de verrekijker (net als Diego) en wordt genoteerd in een schriftje. Nu worden we gelukkig overal overstelpt door PR-brochures in dit land, en daarin staan veel plaatjes van dieren. Die kunnen we dus leuk uitknippen voor in het grote dierenboek van Tijn. Tot nu toe is de score: meerdere kangaroos, een koala (in de dierentuin), en  haai en heel veel visjes in het Sydney aquarium en een aantal tussen de rotsen op het strand, een lieveheersbeestje met rood/blauwe kleuren, een papegaai (gewoon ergens in een boom- misschien ontsnapt uit een voliere ?), een vlinder, een mier, een kever, een roodborstje dat volgens Tijn toch echt een aarbeivogeltje was, een pinguin (op een rots in de zee, deze was wel echt echt) en 2 echidna’s (soort grote egels). We spotten lekker verder!

Max
Onze kleine man. We vergeten zo vaak hoe klein het kereltje eigenlijk nog is. Hij hobbelt zo stoer mee, wil alles zelluf doen en is zo enthousiast over alles wat er te gebeuren staat.
Voor hem is het wel wat hoor deze reis. Ineens moet hij regelmatig in een grote mensen bed slapen omdat er geen kinderbedje is, iedere dag is hij weer op een andere plek en overal krijgt hij aandacht van vreemde mensen (Hey there little Max, you are a sweetie..). Gelukkig is hij onwijs makkelijk en ondanks sommige gemiste middagslaapjes zit hij net zo leuk mee te dineren en loopt hij kilometers te springen van enthousisame aan het handje van mama.
In Australie zijn ze – zoals geschreven – niet op alle fronten even modern, zo lopen alle electriciteitskabels hier nog boven de grond. En laat dan nou net op de spoorwegleidingen in Nederland lijken… Max roept dan ook de hele dag: Tjoektjoek ! Want treinen zijn en blijven zijn grote liefde.
En de titi (televisie) is ook erg in trek. Ze hebben een kinderprogramma waar 2 mensen van alles nadoen, heel knullig eigenlijk, maar Max vindt het prachtig. En Bye Bye kan hij heel goed zeggen. Gelukkig hebben we de netbook mee met heel veel dora filmpjes. Want als het hem een beetje teveel wordt is het heerlijk om even lekker zijn grote vriendin Dora te kunnen kijken. Gewoon dat filmpje met de paaseieren die hij al 1000 keer heeft bekeken.

Als we opnieuw zouden gaan reizen naar Tasmanie dan zouden we het waarschijnlijk dezelfde route doen. (zie route http://lendfers.com/tasmanie/). Met 1 verandering: St Helens zijn we geweest, maar afgezien van het camperen in een mooie baai is daar is weinig te zien, dus als ik in tijdnood zat zou ik dat overslaan.

Enkele tips:

• Wij vonden Freycinet Nationaal Park wel één van de hoogte punten. Goed verzorgd park en leuke huisjes. Wandeling is super en ook te doen met kleine kinderen! Alles in Australie is goed aangegeven.
• Mega zandduinen (Henty) waarop je kan sandboarden ter hoogte van Strahan. Vergeet ze niet te huren!
• Dove Lake / Cradle Mountain is wel een must
• Ten zuiden van hobart kan je een Tahune Airwalk doen, op grote hoogte lopen tussen de bomen. We hebben soortgelijke gedaan in australie en was erg leuk om te doen.
• Zorg dat je op een zaterdag in Hobart kan zijn ivm de Salamanca market
• in Launceston kan je een kabelbaan nemen over de Caratact kloof , de moeite waard.
• Het uitzicht op Hobart vanuit Mount Wellington is ook super.

De hotels die wij bezocht hebben die zijn ons allemaal bevallen. Ze staan in hetzelfde kaartje van onze route in Tasmanië. Je kan klikken op de icoontjes.

Auto huren wordt heel veel gedaan. Op het vliegveld in Hobart zijn er 5 auto verhuur bedrijven. Vlak voor het vliegveld in Hobart kan je hem goedkoop helemaal vol tanken.

Voor australie heb je een visum nodig. Het is gratis en kan je online uitprinten. Vergeet hem niet!

Als jullie in onze zomermaanden naar Tasmanie gaan dan moet je zeker rekening houden met vochtig weer. Zeker in de buurt van Dove Lake waar je mooie wandelingen kan maken kan het vochtig zijn. Doordat het weer snel om kan slaan heb je wel hele mooie natuur. Tasmanie staat ook bekend om zijn grote varens en oer oude regenwouden. Aan de oostkant van het eiland is het stukke beter weer! In Januari is het weer lekker z’n 20 graden en zijn de dagen ook wat langer.

Wij hadden zelfs in Januari (Tasmaanse zomer) nog sneeuw in Cradle mountain park, dus wees voorbereid op wisselvallig weer. Zie ook de foto’s. Onze waterdichte lichte windjacks hebben goede dienst bewezen.

Er wonen relatief heel weinig mensen in Tasmanië. Zoals al aangegeven zwaaien mensen naar elkaar als ze elkaar tegenkomen op de weg. Ook de wegen kunnen zomaar afgesloten zijn. Zo ook is de GSM dekking in het westen van Tasmanie erg summier. Houd daar rekening mee!

Heb je andere vragen of wil je reageren op deze site, dan kan dat uiteraard via de knop reageren hierboven. Wij antwoorden (meestal) snel terug