Echt een andere wereld. Dat blijkt al in de taxi waar de chauffeur halsbrekende toeren uithaalt en ondertussen lekker rochelt, spuugt en snuit.
Ondanks de indrukwekkende skycrapers met neonreclame en moderne shoppingmalls is het echte China overal merkbaar. Kleine steegjes, waar potjes worden gekookt, de eenden aan een koordje hangen en ertussen de was droogt. De vele mensen die ons aanklampen om iets zinloos te verkopen (JW’s uitspraak van de dag is dan ook “Maybe later”). Mensen op de fiets, overal kleine winkeltjes en eetstalletjes en de nep starbucks, de nep nike winkel en de echte Mac Donalds (natuurlijk binnen 1 minuut gespot door Tijn: “He papa, ze hebben hier ook een frietmac!”). Het contrast is groot, maar hoort bij deze stad.
Het is koud en zonnig. De uitzichten vanaf 340 meter hoogte in de Jinmao tower in Pudong zijn waanzinnig en de tuinen van Yuyuan indrukwekkend. De souvenirsshops erom heen heel kitsch. The bund riverside met zijn grote statige gebouwen en oude stad (dajing Lu) zijn prachtig om te zien.
En elke 5 minuten een paar zeer geïnteresseerde chinezen in ons. Nou, eigenlijk in die 2 blonde jochies die we meeslepen. Als we er geld voor hadden gevraagd waren we nu rijk geweest, zoveel foto’s zijn er van ons gemaakt. Bij een bushalte met 50 vrouwen zijn we er maar even voor gaan staan. Toen max ook nog zwaaide en iets wat op bye bye leek brabbelde was het gejuich in Peking te horen.
De mannetjes doen het trouwens geweldig. Tijn heeft heel ver gelopen, liep de hele dag liedjes te zingen en zag veel interessante dingen. Blijf het mooi vinden om de wereld door zijn ogen te volgen: hij ziet details die wij niet zien en past die nieuwe ervaringen naadloos in zijn eigen wereld in. De koi karpers bij een tempeltje zijn net Nemo en als je maar hard knijpt in de stokjes is het net een vorkje om mee te eten. Max zegt de hele tijd “wauw”, “fiets” en “auto”, maar is na een dagje nieuwe ervaringen ook weer heel blij met zijn vertrouwde knorretje knuffel.
