Aangekomen in Bombay blijkt onze interne vlucht naar Bangalore overbooked te zijn. Morgen hebben we al onze eerste afspraken in Bangalore en dat is 1200 km verderop!
Het begin van de studie reis valt samen met Diwalli en dat is een soort 4 daags kerstmis feest waar alle mensen in India naar familie gaan. Met zo’n 30 man zitten we vast in Bombay! We gaam ons afspraken voor de komende dagen missen, Drama!
Maar ok, Bombay is wel bijzonder maar het is voor ons een cultuurschock. Ze hebben hier olifanten op de straat en engels spreken ze gebrekkig en afspraken kun je niet maken, want daar houden ze zich toch niet aan. Dat was dus de eerste fout die we maakten….
Na koortsachtig overleg werd besloten een bus te huren. De indier zei nog ‘no problem’ en we zoeken een hotel vlakbij het hotel. Maar vind maar eens een hotel waar je met 30 man ineens in kan!. We kunnen om de buurt 3uur slapen in een veel te kleine hotelkamer en onze lift in het hotel wordt geventileerd door een dieselmotor!
De volgende dag wakker met ons brakke hoofd naar de bus. Kwam natuurlijk niet op tijd en veel en veel te klein. Zo’n 30 mensen met koffers – plus nog wat tamils om de bagage te tillen – passen echt niet in zo’n bus van 24 personen. Wel, ik heb nieuws voor je. De indische standaard dus wel!
Van Mumbai naar Bangalore was het wel een hele bijzondere busreis om mee te maken. In mumbai heb je de sloppenwijken en als het verderop wat beter is dan zie je dat de armen worden vernederd door de rijken. Een rijke dame kwam met een pannetje met voedsel naar buiten, liep naar een vuilnishoop waarop arme mensen zaten. Deze kregen niet het pannetje met voedsel, maar het pannetje werd geleegd over de vuilnishoop. Schokkend!! Maar de mensen bedankten haar nog uitgebreid ook. Schokkerend…
Met al onze koffers bovenop de bus, gaan we rijden. We konden uiteraard niet meteen doorrijden naar Bangalore. Dit land is zo inmens groot, aan de rand van de provincies heb je een douane en daartussen een soort niemands land. Bussen mogen niet zomaar van de ene naar de andere provincie. Veel steekpenningen en een nacht onderhandelen verder kregen we een andere bus, en we konden verder naar Bangalore. Heel spijtig werd onze chauffeur gearresteerd door de politie omdat ie met onze bus verkeerd stond geparkeerd. Lichte paniek. Wat nu? hij was de enige met de license in deze county!. Nog maar 56000 roepies er tegen aan gesmeten. De rit duurt maar liefst 72 uur, wat een drama!
Ik wist niet dat India, een oude engelse kolonie, zo veelzijdig was. Maar de cultuur is ook zo anders. Als je een indier vraagt of dit de juiste weg naar het station is zal ie zeggen: “Yes Yes you’re very right indeed”, ook al loop je de verkeerde richting in. Omdat zeggen dat iemand het verkeerd heeft al erg wordt gezien is al iemand bekritiseren of zelfs laten vallen. Ook wel typisch indisch is het schudden van het hoofd als ze ja zeggen. Het gebeurde zo vaak dat iemand uit de groep vroeg of een indier een foto kon maken waarnaar ze het hoofd schudden. Zo lachen!
Vandaag hebben we eindelijk een excursie gehad naar een van de indische bedrijven in bangalore. Even buiten bangalore vind je electronics city, waar je bedrijven als novell en motorolla kan vinden. Midden in een weiland zie je dan ineens een hekje met een portier en super mooi onderhouden gras, wat hier bijna niet voorkomt. Het is het hele jaar door heel mooi weer hier in bangalore en altijd dezelfde temperatuur, zo’n 27 graden. Vandaar dat hier ook de satellietvervindingen naar europa en america te vinden zijn, die ondervinden geen slechte weersomstandigheden.
Kleine slimme interessante bedrijven in opkomst, in 1996 dus. Bedrijven die gedicteerde berichten van amerikaanse doktoren uittypen. De dictafoon wordt per mail gestuurd en vanwege het tijdsverschil wordt dit omgezet in een mooi word of wp6 document wat de doktor de volgende morgen uitgeprint op zijn bureau ziet.
Er zijn trouwens erg veel computers hier in India. Terwijl ik dit typ zit ik op een hele grote 486 computer met windows 95 en netscape 3.0, dus dat is wel stoer ze hebben het hier ook allemaal!
In bangalore bezoeken we de Bangalore Palace en zijn we in zo’n tempel gegaan. Dan moet je van tevoren je schoenen uitdoen, dat geef je dan aan zo’n kind die er op let voor 10 roepies. Hoe verzinnen ze het! Ik voelde me echt een koloniaan. Dan loop je verder de tempel in en koop je even een sichtseeing van 200 roepies. Een roepie is nu zo’n 5 cent anno 1996. Na het bangalore palace bezoeken we de Bangalore Gardens. Een must see.
India is wel mooi, maar wat een cultuur shock. Het wisselen van geld bij de bank gebeurt nog met een echte papieren boek, je weet wel met credit en debit opschrijven, ongelooflijk! maar een bank vinden was nog niet makkelijk. smiddags gaat alles dicht en dat blijft het voor de rest van de dag. Er is hier eigenlijk maar 1 regel. Er is geen regel….