Lendfers.com

In de trein naar Hué zijn we al aangesproken door een of andere vietnamees om in zijn Hotel te overnachten. We besluiten om dat nu maar niet te doen. Toch schrijven we onze naam op het lijstje wanneer hij zegt dat we een gratis taxi kunnen krijgen.

Na al onze visitekaartjes eens bekeken te hebben, blijkt de tante van het meisje Linh uit Saigon ook een hotel in Hué te hebben. Na een nachtje slapen in de nachttrein besluiten we om daar naar toe te gaan en die andere gasten te negeren. Op een of andere manier wil het afdingen met ons nog niet lukken. We doen iets fundamenteels fout. We hebben medelijden, willen makkelijk doen. We weten het niet. Als we in Hué aankomen om 9.30 besluiten we net zolang bij de taxi’s te blijven staan, totdat we voor een prikkie naar ons hotel gebracht te worden. Dat lukt aardig. Voor 2 piek worden we weggebracht, met de taxi voor het andere hotel met een heleboel toeristen achter ons aan. Het hotel blijkt een prima keuze. Ruim, schoon en met balkon voor $12. We zitten even wat op het balkon, douchen even en gaan de stad in.

Hué blijkt echt, tja hoe zullen we het noemen, een klotestad. Vervelende mensen die je constant lastig vallen, aan je hangen. Ze verkopen vanalles, maar de cyclomannen zijn het ergste. Onze ervaring is in ieder geval geen goede. Het ligt niet aan de nachtrust want dat viel wel mee. En het ligt ook niet aan die schatjes die aan het water (troep) zitten te zwaaien. Tja, soms is de eerste indruk gewoon geen goede.

We bekijken de citadel, vlaggentoren, kannonnen en de toegangspoorten. De prijs is $50 per persoon. Dit vinden we te duur. We concluderen dat Hué maar beter overgeslagen kan worden in de Vietnam vakantie. Erg weinig te zien voor een stad dat ooit de hoofdstad van Vietnam is geweest. We gaan naar het Mandarin Café en kopen een kaartje voor morgen voor de tour over de parfum rivier en de tombes van de keizers.

De rest van de dag drinken we biertjes op het balkon dat net geschilderd wordt en we spelen wat kolonisten van Catan. Wat een acrobaten, die schilders.

Vandaag gaan we naar Hoi An. De bus die vertrekt om de hoek bij het Mandarijnen café en is afgeladen vol. Het valt op dat iedereen dezelfde toer doet. Allemaal op zijn minst naar Halong Bay en Mekong Delta en de grote steden. De Kans is dus groot dat je in Nederland iemand tegenkomt die in Vietnam is geweest en zegt: Ja leuk he dat zwemmen op de boot naar Halong Bay? We eten nog wat in het Café. De eigenaar is meneer Cu. Hij maakt hele mooie foto’s van het leven hier. Hij geeft af en toe expositie in Parijs en Lyon, maar dit jaar heeft hij er geen tijd voor. Hij moet toeristen overhalen zijn draak boottocht te nemen. Wel jammer vinden wij, maar hij heeft gewoon zijn bedrijfje. Het ontbijt is hier goedkoop. 1000 dong voor thee, broodje en jam beide 2000d. Voor 10.000 zijn we klaar hier en dan te bedenken dat de dollar 14.000d is.

De volgende stop is in Danang bij het Chammuseum. Hier zijn allerlei overblijfselen van de verschillende Chamtempels in Vietnam verzameld. Allemaal erg oud en best goed bewaard gebleven. Veel afbeeldingen van Shiva, met 7 armen. Veel olifanten ook.

Na 2 uur rijden stopt de bus op Langlo beach. Een mooi strand, helemaal leeg met van die grote manden. Helaas te weinig tijd om te zwemmen. We drinken even een colaatje.De volgende stop is bij de Marble Mountains en China Beach. Hier mochten in de Vietnam oorlog de gewonde soldaten bijkomen. Kan me er iets bij voorstellen. Het ziet er fantastisch uit. Wel worden we enorm lastiggevallen door allerlei verkopers. Ze zijn hier wel heel drammerig. We eten snel wat, niet echt een succes. We bestellen 1 portie springrolls en krijgen er 2. Die moeten we ook betalen. Het moet een slecht toeristisch seizoen zijn, wat zijn ze toch vindingrijk!. Bij de bus staan allerlei kraampjes waar we een klein doosje kopen, erg leuk.

Vanaf China Beach is het nog maar 15 mnuutjes rijden naar Hoi An. Uiteraard worden we afgezet bij een hotel, maar we besluiten naar het hotel van de tante van Linh uit Saigon te gaan. Goede keuze want het is een perfect hotel. De kamer is helemaal in Chinese stijl, met donkerhout en een hemelbed. Ook is er een zwembad, joepie! Daar duiken we direct maar in en zonnen wat. Vakantie!Aan het eind van de middag lopen we de stad in waar we eerst de bank gaan bezoeken (open tot 19uur, geniaal)

We worden direct door een aardig meisje overgehaald naar haar clothesshop te komen. Hoi An is onder meer beroemd vanwege alle kledingmakers. We krijgen een soort wehkamp gids voor onze neus en mogen kiezen wat we willen. Ik neem een pakje voor mijn werk in een donkergrijze visgraat, een balus bloesje, een zwart bloesje voor Linn en een zijden zwart avondjurkje (die zocht ik al zolang)

JW neemt een pak, vestje, een blauw bloes en we worden opgemeten, bestast en overdonderend met complimenten hoe mooi we zijn en steeds weer de vraag: Wanna buy more? Na aanbetaling lopen we eindelijk het dorp in

De volgende ochtend besluiten we Hoi An echt te gaan bekijken. We lopen door de straatjes, bekijken de chineze gemeenschapshuizen en klopen langs de winkeltjes. Als we onze kleren ophalen worden we weer vriendelijk gepushed om nog meer te kopen. We hebben zeker genoeg. Het is wel goedkoop. 2 pakken, jurk, 2 bloezen voor 250 piek. Je passen prima.Aan het water eten we een Pho (noodlesoep). De rest van de middag besluiten we te gaan zonnen bij het zwembad. Lekker lezen en bruin bakken.

Ziet er leuk uit. Allemaal kleine geschilderde huisjes, terrasjes aan het water en het valt meteen op weinig irritante verkopers en cyclomannen. We besluiten te eten bij een terrasje op het water, vlakbij de Japanse brug. Allemaal mooie lichtjes, romantisch. We eten veel van de specialiteit white rose en steam boat.Vanochtend uitgeslapen en allebei met buikpijn wakker geworden. Lijkt niet goed. We proberen wat te ontbijten, maar dat bevalt niet goed. Waarschijnlijk was de stoomboot van gisteravond niet goed.